Verhalen/ervaringen


Noah



Ik moest een klein beetje wennen toen ik op 26 juni in Reeuwijk uit de vrachtwagen kwam, ik ging op zoek naar mijn zusje Maisy, maar al snel moesten we afscheid nemen, omdat Maisy met een ander gezinnetje mee ging. Ik mocht bij mijn nieuwe baasjes in de auto mee naar Woerden, een ritje van 15 à 20 minuutjes. Mijn baasjes hebben mij thuis lekker laten snuffelen en ik mocht op mijn eigen tempo het huis en de omgeving verkennen.
Ik vond het wel vreemd dat ik Diana nu niet meer zag, maar mijn nieuwe baasjes lieten mij Diana gauw weer een beetje vergeten, we knuffelen veel en gaan ook veel naar buiten. Weet je dat we vlak bij ons huis wel 3 uitrenveldjes hebben? Ik heb daar echt al met heel veel andere honden en hondjes gespeeld. De meeste hondjes vinden mij erg leuk en interessant en als ik eenmaal aan het andere hondje gewend ben dan speel ik er graag even mee. Mijn beste vriendje is Sanyo, een Friese Stabij van vrienden van mijn nieuwe baasjes. We zijn soms nog wel een beetje aan het kijken wie van de 2 de baas is, maar het is echt een leuk speelkameraatje.
Ook ben ik met de baasjes een paar keer mee geweest naar een terrasje ik krijg dan een lekker kluifje en blijf dan rustig onder de tafel, of baasje's stoel liggen. Ik ben ook mee op visite geweest naar mijn oma's, weet je dat een van mijn oma's zaterdag ook een Spaanse hond krijgt? Zij heet Bluey, ik ben erg benieuwd hoe ik haar ga vinden. Bij oma heb ik ook kennis gemaakt met Rosie, de hond van oma's broer, die komt uit Portugal. Rosie is wel een beetje een dikke hond, hij krijgt veel lekkere dingetjes denk ik, zoals appeltaart met slagroom, haha! Vandaag ben ik naar het bos geweest, in Lage Vuursche, ze hebben mij verteld dat daar een echte prinses (Beatrix) woont, maar die hebben we niet gezien. Toen we thuiskwamen was ik best een beetje moe.
Ik ben ook al 3 keer wezen trainen, bij de kynologenclub, maar over een maandje begint pas de echte cursus. Tijdens de derde training mocht ik ook door een tunnel, dat was de eerste keer best spannend, maar daarna mocht ik nog wel 100x en rende ik het baasje eruit, haha!
Ik woog vorige week donderdag al 10,8 kg, dus ik denk dat ik nu wel over de 11 kg ben en ik ben ook de 40cm al gepasseerd, ik moet al een beetje bukken als ik onder de salontafel door wil lopen. Ik vind het erg leuk in Woerden en vond gisteren het onweer ook helemaal niet eng.






Leuk artikel uit de Oopoeh
Over een HzH hond, Ruben
klik hier voor de Oopoeh website






Bram



Wat zijn wij verschrikkelijk blij met Bram en HzH. Ongeveer 4 maanden na het overlijden van onze Dalmatiër Inca, gevonden in Spanje. Ik (Elly) ging toch eens op marktplaats kijken, daar kwam ik op de site Hond zoekt Huis, ik liet mijn man wat foto’s zien van kleine hondjes (die zijn handzaam), een lauwe reactie: mogen ze niet groter zijn?
Ik ging naar bed, misschien kan jij nog even verder zoeken? Om half één maakte Rinus mij wakker, ik moet je even wat laten zien! Hij liet mij een foto zien van een pointer, sprekend onze overleden hond Inca. De volgende ochtend hebben we hier gelijk op gereageerd en afspraken gemaakt.
Fantastisch hoe alles toen is geregeld door Hond zoekt Huis, met name het huisbezoek gaf ons veel vertrouwen in de stichting. Met Monique van HzH hebben we nog steeds contact over het wel van Bram. Dankzij HzH hebben we weer een uitgebreider sociaal leven.


Eza, Timo en Dora



Eza, Timo en Dora,
Per toeval stuitte ik in 2014 op de foto van Eza (Bodeguero mix).
Zo maakte ik kennis met de Stichting HzH, Mona en Monique.
Eza zat in tijdelijke opvang bij Monique. Het leek erop dat niemand haar wilde adopteren mogelijk, omdat ze zwart is en toen nog een beetje afwachtend. Totdat ik haar ontmoette.
Na zo’n maand of 8 kwam Timo (Podenco mix), aanvankelijk voor tijdelijke opvang. Maar vanaf dag 1 de beste maatjes met Eza, zo mocht Timo blijven. Vervolgens een aantal honden opgevangen voor HzH.
En toen kwam Dora (Terriër mix), ons speciaaltje. Een mager en heel angstig meisje, die zich inmiddels heeft ontwikkeld tot een vrolijke dame.

Iedere dag ben ik weer blij dat deze lieverds in mijn leven zijn gekomen. Alledrie, elk met hun eigen rugzakje, zijn ze de meest bijzondere honden die je maar kunt wensen. Zo lief, voor mens en dier.

Stichting HzH is een kleine organisatie met prettig persoonlijk contact. Mona en Monique zetten zich enorm in om voor elke hond de juiste match te vinden. Ik ben trots op deze kanjers! Vele honden hebben door hun inspanningen een gouden mandje gevonden! Ook de mannen verdienen een pluim. Zij doen ook het nodige werk op de achtergrond.

En niet te vergeten. De jaarlijkse HzH wandeling is een hoogtepuntje, zeker wanneer er mensen van de diverse organisaties uit Spanje aanwezig zijn.

In 2017 bij het 10 jarig bestaan van HzH zei Penny Miller (APA): “This is one of the best days in my life. To see all my sweeties back”.

Emma



Emma,
Na het overlijden van ons hondje, en het moeilijk wennen was zonder hond, toch besloten om op zoek te gaan naar een nieuw huisgenootje. Via een kennis op facebook kwam stichting Hond Zoekt Huis al regelmatig voorbij. Op hun website gekeken en bij een foto van de laatste aankomst op de luchthaven zag ik Emma, dit kon haar weleens zijn.

Nadat we er goed over nagedacht hadden, contact opgenomen met Mona. Zo begon ons Emma avontuur, op bezoek bij haar opvanggezin was er die klik en we hadden een match, wij mochten voor haar zorgen. Er gingen een aantal dagen overheen zodat HZH de adoptie in orde kon maken.

Het zijn zeer betrokken mensen, waarbij de honden altijd op de eerste plaats staan. Ook is men duidelijk over waar je evt tegenaan kunt lopen, het blijven tenslotte honden uit Spanje die het (zachtjes uitgedrukt) niet makkelijk hebben gehad.

Onze Emma was in het begin erg onzeker, maar met veel liefde, geduld en vooral haar tempo aanhouden is het een relaxed hondje geworden. Altijd blij en ontzettend lief, iedere dag opnieuw een feestje.

We zijn nu anderhalf jaar verder, Emma heeft ons leven enorm verrijkt, never a dull moment.
Mona, Monique en team HZH en alle mensen die zich in Spanje inzetten Hartelijk Dank,
Geweldig dat jullie deze honden een kans geven.

Pablo



Vandaag is het 15 juni, precies een jaar geleden hebben wij jou opgehaald van het vliegveld. Wat was dat een bijzonder ervaring!
Zolang bezig geweest met jou komst, spulletjes kopen, huisbezoek en eindelijk was de tijd daar dat het vliegschema bekend was. Yes! Eindelijk! We mochten je ophalen!
Je kwam uit je kooi en kwispelde meteen vrolijk met je staart. We hebben je mee naar huis genomen waar we heerlijk knuffelde.
De eerste nachtjes samen op de bank geslapen, omdat we jou nog niet alleen wilde laten. Wat deed je het goed! Langzamerhand gingen we oefenen met alleen blijven, dat was wat lastig.
We hebben het allemaal even moeilijk gehad, want jou alleen laten was geen optie, nog niet een kwartiertje. Uiteindelijk doe je het nu hartstikke goed!
Je bent leuk, knap, eet en drinkt goed, kan alleen blijven en bent zo ontzettend lief voor ons zoontje.
Wat zijn wij trots op onze vrolijke, drukke, speelse en vooral hele lieve Pablo!

Fajah



Er is mij gevraagd door Monique om het een en ander te vertellen over Fajah (ze hete dus Rim maar heb haar Fajah genoemt)
Ik heb haar 4-3-2019 op vliegveld Eindhoven opgehaald en ze was wat gecedeerd vanwege de vlucht maar kreeg ondanks dat al kusjes van haar.
Haar vacht zag er vreselijk uit maar dat wist ik en had ook al gelijk voor een weekje later een bezoek gepland bij de trimsalon. Nou eenmaal thuis gelijk goed met de andere honden en katten ( werd gezegd dat ze katten opjaagde niks van gemerkt nog steeds niet)
Ik heb eerst op de bank geslapen bij haar om te wennen, maar nadat ze bij de kapper was geweest is ze niet meer weg te denken bij mij in bed ! Ze is zo’n schat zit geen kwaad in.
Nu trim ik zelf haar vacht ook zonder problemen.
Verder ben ik gestart met cursus gehoorzaamheid en nu sinds kort ook behendigheid helemaal geweldig vind ze het een waar natuur talent!!!
Ik kan alleen maar positieven dingen zeggen over haar echt zo ontzettend blij met haar.